Sultanpınar Yaylası Kampı

Sultanpınar Yaylası, Sakarya’nın Akyazı ilçesine bağlı 1240 mt yükseklikte ormanlarla kaplı bir yayladır. Çevresinde bulunan Acelle ve Karagöl Yaylaları ile birlikte bir plato görünümündedir.

Kamp ateşi, ademoğlunun on binlerce yıl boyunca ateş başında dinlediği hikayelere duyduğu özlemdir.

Sultanpınar Yaylası

Sultanpınar Yaylası, İstanbul’a 3 saat mesafededir. Akyazı-Kuzuluk yolu üzerinde Beldibi Köyü’nde sapılıp Boztepe Köyü takip edilelerek yaylaya ulaşılır. Beldibi-Sultanpınar Yaylası arası ise 16 kilometre olup dik ve virajlı bir yolu vardır.

Köknar ormanları ile çevrili yaylada bulunan gölet kenarı hem çadır hem de karavan ile kamp kurmak için idealdir. İki bölüm halinde yayınlayacağım Sultanpınar kampının ilk bölümünde kamp ateşinin bize bahşettiği lezzetleri, ikinci bölümünde ise yaylada yaptığımız yürüyüşü anlatacağım.

Kamp Kurulumu

3 kişilik kamp ekimizle birlikte önce çadır kuracağımız yeri tespit ettik. Kefken Kampımdan hatırlayacağınız gibi çadırımı hızlı bir şekilde kuruyorum. Yaz mevsimi olduğu için Columbia’nın Pinewood tipi çadırını tercih ettim. Bu çadırın açılabilir yan pencereleri sıcak yaz gecelerinde daha ferah bir iç mekan sağlıyor.
Çadır kurulumu tamamlandıktan sonra her zaman ki gibi sabah kalktığım zaman karşılaşacağım manzarayı test ediyorum.
Yaz kamplarında ince ter tutmayan çabuk kuruyan polyester pantolonlar tercih edilmelidir. Şorta dönüşebilen modeller sıcak havalarda büyük kolaylık sağlamaktadır.

Kamp Sofrası

Artık kamp sofrasını hazırlamanın vakti geldi. Bugün Nurgaz Ateş Üstü ızgarayı ilk defa test edeceğim. Sultanpınar Yaylası ormanlarında her zaman kuru odun bulabilirsiniz. Ancak her kampta tedbiren yanımda kesilmiş odun getiririm.
Nurgaz ateş üstü ızgara katlanabilir ayakları ile toprak üstü ateş yakmak için oldukça kullanışlı. Hem ızgara yapmak için hem demlik, tencere gibi ateş üstünde pişen kaplar için kullanılabilir. Ayrıca bagajda yer kaplamıyor. Ancak toprak üstü ateş yakmanın yasak olduğu yerlerde kullanılamaz.
Bugün kamp menümüz oldukça zengin. Patlıcan ve biberleri önceden közledikten sonra etleri pişirmeye başlıyorum. Tavuklar pişerken çıkardığı cızırtı bu güzel doğanın bir parçası sanki.
Bir kamp için mükellef sayılabilecek soframız hazır. Şunu söyleyebilirim ki hayatımda ben böyle kamp yapmadım. Daha bunun tatlısı var. Hem de sürpriz.
Kara demliğin artık sahne alma vakti geldi. Ateş üstü ızgara bu kampta çok güzel bir sınav verdi. Ateş üstünde her şeyi derleyip topladı. Demliğin kuş sesleri arasında kaynamasını izlemek bile inanılmaz keyifli.
Ateşi harlandırmak için attığım her bir odun içime huzur veriyor. Tam bu huzuru yaşıyorken toplumsal bir hastalık olan havaya ateş etme maalesef burada da karşımıza çıktı. Tek faydası sesten ürken yabani hayvanların artık çadırımıza yanaşmayacak olması.
Ekip üyesi arkadaşlarım çayın demlenmesini beklemeden sürpriz tatlının peşine düştüler. Muzu ve çikolatayı gördüklerin de bir anlam veremediler. Ancak közde çikolatalı muz yapacağımız dediğimde ilgileri çekti. Önce muzları ortasından yarıp kalıp çikolataları içlerine yerleştiriyoruz.

Muzları kabuğuyla birlikte ızgaranın üstüne pişmeye bırakıyoruz. Çikolatalar kabukları kararmış muzun içinde eriyene kadar bekliyoruz.
Ateş sıcaklığı ile eriyip birbirine karışan muz ve çikolata müthiş bir lezzet meydana getiriyor. Kamp ortamında yapılacak en güzel tatlılardan bir tanesi bu olsa gerek.
Muz tatlımızı yerken kara demlik çayımız da demlendi. Artık gölün kenarında dinlenme vakti. Yaylanın temiz havasını içimize çekerken çay da tüm yorgunluğumuzu alıyor. Kuksa bardağımı da bu kampta ilk defa deniyorum. İskandinavların kullandığı tek parça ağaç oyularak yapılan bir ahşap bardak. Bu bardağın bir de hikayesi var. İskandinav adetlerine göre kuksayı satın almak doğru değilmiş. Ya kendiniz yapacaksınız ya da hediye gelecekmiş. Bana hediye eden olmadığı için maalesef kendim almak zorunda kaldım. Bu arada ağaç bardak bizim kültürümüzde de var. “Eski çamlar bardak oldu” deyiminde aslında bu ahşap bardaklardan bahsediliyor.
Kamp ritüellerimden bir tanesi de köz Türk kahvesi. Toprak cezvede yavaş yavaş pişen kahvenin lezzetine doyum olmuyor. Kahve bir taşımlık mutluluktur benim için. Kahvenin taşmasını beklerken aldığım hazzı tarif edemem. Ancak fotoğraflayabilirim.

Kamp Ateşi

Kampın en güzel anı ateş başında yapılan sohbetlerdir. İnsanın ateşe karşı köklerinden gelen bir ilgisi var. Ateş sadece insanın yemek pişirmesine yardımcı olmamış. Işık olmuş yol göstermiş. Hayatın her alanında ateşe ait bir iz var. Yakarken pişirmiş. İnsan pişmiş çamurdan yaratılmadı mı zaten. Kamp ateşi, ademoğlunun on binlerce yıl boyunca ateş başında dinlediği hikayelere duyduğu özlemi ifade eder. Daldığı zaman ateş pervane gibi alevlerin içinde bulur kendini.
Ateş sıcaklığı yaylanın serinliğini bastırdı. Kamp ekibimiz sohbete daldı. Gecenin sessizliği her şeyi örtünce doğanın sesi duyulmaya başlanıyor. Kuru köknar yapraklarının yanarken çıkardığı ses kurbağa sesleri ile birleşiyor. İnsanın sadece bu sesi duymak için bile kamp yapması gerek.
Kamp yapmanın en güzel taraflarından bir tanesi gece uzun pozlama ile çekim yapmaktır. Ancak bugün şansız bir gündeyiz. Hem dolunay olması hem gece inen sis yıldızların görünmesini engelliyor. Göl kenarında kampçıların oluşturduğu yansıma güzel fotoğraf veriyor. Bu gecenin fotoğrafı ise kamp ateşi ile çadırın oluşturduğu kompozisyon. Yanan odun parçalarının havada oluşturduğu ışıktan çizgiler keyfimi yerine getirdi.
Çadırlara çekilme zamanı geldi. Çadır kapısında yanan kamp ateşi ile uykuya dalabilirim.
Sizi ateşte yanan odunların muhteşem sesi ile baş başa bırakırken kanalıma abone olmanızı rica ediyorum. Kamp ile ilgili görüş ve sorularınızı yorum bırakarak iletebilirsiniz. Bir sonraki bölümümüzde Sultanpınar Yaylasında yaptığımız yürüyüşü izleyebilirsiniz.